سرما از دستکش هم سرایت می کند. امّا ...

دنیای اعداد جالب نیست؟

با گرفتن و جا به جا کردن هر رأس مثلث اندازه هر زاویه را تغییر دهید. ملاحظه می کنید که مجموع اندازه زاویه ها 180 خواهد بود.

 هر چیزی که با وحدت نامبرده شود کم است جز او که با این که واحد است به کمی و قلت موصوف نمی شود.(ص72)

سپاس خدای را که آفرینش دلیل بر هستی او و حدوث مخلوقاتش دلیل بر ازلیت او و مانند داشتن مخلوقاتش دلیل بر بیمانندی اوست. از حواس پنهان است و دست حواس به دامن کبریایی اش نمی رسد. و در عین حال هویداست و هیچ چیزی نمی تواند مانع و حاجب و پرده وجودش شود. (صص76-77)

سیری در نهج البلاغه

پای کلام علی علیه السلام 

کسی را که ادای حقش به تأخیر افتد سرزنش  نبایدکرد، کسی را سرزنش باید کرد که چیزی را که حق او نیست، بستاند.

مردی از صحابه امیر المؤمنین در جریان جنگ جمل سخت در تردید قرار گرفته بود. او دو طرف را می نگریست، از یک طرف علی را می دید و شخصیتهای بزرگ اسلامی را که در رکاب علی شمشیر می زدند و از طرفی نیز همسر نبی اکرم عایشه را می دید که قرآن درباره زوجات آن حضرت می فرماید: همسران او مادران امت اند، و در رکاب عایشه، طلحه و زبیر از پیشتازان اسلام و فداکاران سخت ترین دژهای اسلام، مرد خوش سابقه و تیر انداز ماهر میدان جنگ های اسلامی و مردی که به اسلام اکنون  خدمتهای ارزنده ای کرده است. و باز زبیر را می دید، خوش سابقه تر از طلحه، آن که حتی در روز سقیفه از جمله متحصنین در خانه علی بود. این مرد در حیرتی عجیب افتاده بود که یعنی چه؟ آخر علی و طلحه و زبیر از پیشتازان اسلام و فداکاران سخت ترین دژهای اسلام اند، اکنون رو در رو قرار گرفته اند؟!

علی (علیه السلام) در دوران خلافتش سه دسته را از خود طرد کرد و با آنان به پیکار برخاست: اصحاب جمل که خود آنها را ناکثین نامید و اصحاب صفین که آنها را قاسطین خواند و اصحاب نهروان یعنی خوارج که خود آن ها را مارقین می خواند.( قبل از او نیز پیامبر صل الله علیه و آله آن ها را به این نام ها نامید.)

«پس چون به امر خلافت قیام کردم طائفه ای نقض بیعت کردند، جمعیتی از دین بیرون رفتند، جمعیتی از اول سرکشی و طغیان کردند.»

سؤال:چرا در قرآن موضوعات با جزئیات نیامده؟ مثلا در قرآن نیامده که پس از چهل سال یا کمتر و یا بیشتر مردی به نام معاویه پیدا می شود و با علی جنگ می کند، شما به نفع علی وارد جنگ شوید.

جواب: تشخیص همه اینها با خود مردم است، قرآن می خواهد مسلمان رشد عقلی و اجتماعی داشته باشد و به موجب همان رشد عقلی مرد حق را از غیر مرد حق تمیز دهد.

حضرت علی علیه السلام می فرمود:

هرگز حق را نخواهید شناخت و به راه راست پی نخواهید برد، مگر آن کس که راه راست را رها کرده بشناسید.

برگرفته از جاذبه و دافعه علی علیه السلام صص184-186

پیغمبر اکرم (صل الله علیه و آله):

من از هجوم فقر و تنگدستی بر امت خودم بیمناک نیستم. آن چه از آن بر امتم بیمناکم کج اندیشی است. آن چه فقر فکری بر امتم وارد می کند فقر اقتصادی وارد نمی کند.

جاذبه و دافعه علی علیه السلام-صص182و183)

حضرت امام علی ( علیه اسلام) :

                                 تعجب می کنم از کسی که در جستجوی گمشده اش بر می آید و حال آن که "خود" را گم کرده و در جستجوی آن بر نمی آید.(ص 284 )

اینکه قرآن گاهی تعبیرات خاصی درباره برخی از آدمیان به کار می برد از قبیل:  "خود زیانی" یا "فراموشی"  یا "خودفروشی"  مثلاً می فرماید:

«قد خسروا انفسهم و ضل عنهم ما کانوا یفترون» (اعراف/53) : همانا خود را بخته و معبودهای دروغین از دستشان رفته است.

یا می فرماید:

«قل ان الخاسرین الذین خسروا انفسهم»(زمر/15) : بگو زیان کرده و سرمایه باخته آن است که خویشتن را زیانکرده و خود باخته است.

 ویا:

«نسوالله فانسیهم أنفسهم» (حشر/19) : از خدا غافل شدند و خدا را از یاد بردند، پس خدا خودشان را از خودشان فراموشاند و خودشان را از خودشان غافل ساخت.

آیا ممکن است انسان خودش را ببازد؟ باختن از دست دادن است و نیازمند به دو چیز است : یکی "بازنده" و دیگر "باخته شده و از دست رفته" چگونه ممکن است انسان خود را زیان کند و خود را ببازد و خود را از دست بدهد؟ آیا این تناقض نیست؟

 ویا:

«نسوالله فانسیهم أنفسهم» (حشر/19) : از خدا غافل شدند و خدا را از یاد بردند، پس خدا خودشان را از خودشان فراموشاند و خودشان را از خودشان غافل ساخت.

آیا ممکن است انسان خودش را ببازد؟ باختن از دست دادن است و نیازمند به دو چیز است : یکی "بازنده" و دیگر "باخته شده و از دست رفته" چگونه ممکن است انسان خود را زیان کند و خود را ببازد و خود را از دست بدهد؟ آیا این تناقض نیست؟

صعصعه بن صوحان عبدی نیز یکی از دیگر دلباختگان علی بود که در آن دل شب در مراسم دفن علی با عده معدودی شرکت کرد. پس از آن که حضرت را دفن کردند و بدنش را خاک پوشانید، صعصعه یک دست خویش را بر قلبش نهاد و با دست دیگر خاک بر سر پاشید و گفت:

« مرگ گوارایت باد! که مولودت پاک بود و شکیبائیت نیرومند و جهادت بزرگ.

ابن اثیر نقل می کند که پیغمبر خطاب کرد به علی و فرمود:

یا علی! خداوند تو را به چیزهایی زینت داد که پیش بندگان او زینتی از آنها محبوبتر نیست: کناره گیری از دنیا، آنچنان قرارت داد که نه تو از دنیا چیزی بهره مند شوی و نه آن از تو. به تو بخشید دوستی مساکین را، آنان به امامت تو خشنودند و تو نیز به پیروی آنان از تو. خوشا به حال کسی که تو را دوست بدارد و در دوستیت راستین باشد. و وای بر کسی که با تو دشمنی کند علیه تو دروغ گوید. (صص94 ، 95)

(جاذبه و دافعه علی علیه السلام)