معلمی که درسهایش هیچ گاه، حتی پس از گذشت قرن ها، رنگ کهنگی به خود نگرفت و شاگردانش در هیچ رده ی سنی محدود نشدند.
کسی که در واپسین لحظات فروغ شمع وجود شریفش بر جهالت شاگردانش دلسوزانه می گریست.
والامردی که چون اهالی شهر طائف سنگبارانش کردند، پرستوی دعایش را از میان همه ی ناملایمات به آسمان پرواز داد و از پروردگارش خواستار هدایت آن ها شد.
گفته اند رفتارش با اصحاب آن گونه بود که هر یک فکر می کرد پیغمبر بیشتر از بقیه او را دوست دارد.
رسولی که در انجام رسالتش هیچ منتی بر امتش نگذاشت. فرستاده ای که پروردگارش فرمود نزدیک است جان عزیزت را به خاطر این که ایمان نمی آوردند از دست بدهی!
معلمی که فرمود : من برای کامل کردن مکارم اخلاق مبعوث شده ام و چه تطابقی بین حرف و عمل خود ایجاد کرده بود.
پروردگارا! دل مهربان او را از ما راضی گردان.
نظرات شما عزیزان:
تبادل
لینک هوشمند
آمار
وب سایت:
